این مقاله چارچوب مفهومی جدیدی برای تبیین سیاست خارجی ایران ارائه میکند و قصد دارد چارچوب مفهومی جدید خود را در سه تصمیم مهم اتخاذشده در سیاست خارجی ایران تطبیق دهد. این چارچوب مفهومی «عملگرایی تعویقی» در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نام دارد. بر این اساس سؤال مقاله عبارت است از: کدام فرایندها در سیاست خارجی ایران منجر به عملگرایی تعویقی در تصمیمگیری سیاست خارجی میشوند؟ در پاسخ به این سؤال استدلال کردهایم که: «تعویق در عملگرایی ریشه در توفق ساختارها بر کارگزاران و تقابل دوساختار سخت و درهمتنیده در این فرایند دارد. «در ادامه نویسنده با ارائه الگوی عملگرایی تعویقی به توضیح و تبیین سه تصمیم کلیدی در سیاست خارجی ایران میپردازد. در قسمت نظری با بهرهمندی از نظریهای اچ کار به تشریح مربع عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی ایران میپردازیم و سپس این مدل را در سه تصمیم اساسی یعنی آزادسازی گروگانهای آمریکایی در سال 1980، پذیرش قطعنامه 598 در سال 1988 و پذیرش برجام در سال 2015 تطبیق میدهیم. روش مقاله توضیحی – تبیینی با گونه پژوهشی مقایسهای و تحلیل تاریخی است.
موسوی نیا, سیدرضا . (1400). الگوی عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی, 7(8), 275-298. doi: 10.22054/ijdli.2021.20013
MLA
موسوی نیا, سیدرضا . "الگوی عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران", مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی, 7, 8, 1400, 275-298. doi: 10.22054/ijdli.2021.20013
HARVARD
موسوی نیا, سیدرضا. (1400). 'الگوی عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران', مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی, 7(8), pp. 275-298. doi: 10.22054/ijdli.2021.20013
CHICAGO
سیدرضا موسوی نیا, "الگوی عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران," مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی, 7 8 (1400): 275-298, doi: 10.22054/ijdli.2021.20013
VANCOUVER
موسوی نیا, سیدرضا. الگوی عملگرایی تعویقی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. مجموعه مقالات کرسی های علمی دانشگاه علامه طباطبائی, 1400; 7(8): 275-298. doi: 10.22054/ijdli.2021.20013
)