الگوی مفهومی بین‌المللی‌شدن آموزش عالی در ایران

نوع مقاله : کرسی ترویجی

نویسنده

گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی

10.22054/ijdli.2018.19912

چکیده

در دهه های اخیر موج سوم و جدید «بین‌المللی‌شدن آموزش عالی» در دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزش عالی کشورهای مختلف با رشد و استقبال روزافزونی روبه‌رو بوده است. شواهد تجربی و برنامه ای که دال بر گرایش استراتژیک مدیریت دانشگاه‌های ایران به سمت سیاست‌گذاری برای و براساس آموزش عالی بین‌المللی باشد، در‌دست نیست. به عبارتی،  به رغم طرح و بسط ترمینولوژیک بین‌المللی‌شدن آموزش عالی در ایران، این مفهوم علمی به مثابه یک سیاست راهبردی بسیار ناآشنا تلقی می‌شود. الگوی مفهومی طرح شده در این مقاله در خصوص بین‌المللی‌شدن آموزش عالی کاری است که حاصل سال‌ها پژوهش، تحصیل، آموزش، سفرعلمی، سخنرانی و مشاهدات و تجارب زیسته نگارنده در سطح صف و ستاد دانشگاه‌های ایران و جهان است. به‌دلیل مفهومی و نظری‌بودن آن، این الگو می‌تواند در طراحی و نگارش برنامه‌های درازمدت و راهبردی دانشگاه‌های ایران مورد بهره برداری قرار گیرد. به لحاظ روش‌شناسی، این پژوهش کیفی، از نوع اسنادی- اکتشافی و تحلیلی است. با استناد به یافته‌های این پژوهش، عناصر اصلی الگوی مفهومی بین‌المللی‌شدن آموزش عالی در ایران در قالب چهار مؤلفه محوری «فرصت‌سازی برنامه‌های آموزشی و درسی»، «ساختار‌سازی سازمانی و برنامه‌ای»، «توانمندسازی فرهنگی و علمی» و «ظرفیت‌سازی اجتماعی و سیاسی» طبقه‌بندی، تبیین و توسعه‌یافته است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار