کیفیت زندگی افراد توان خواه

یکی از اهداف مددکاری اجتماعی افزایش کیفیت زندگی همه ی افراد جامعه است که
شامل افراد بدون کم توانی و افراد توان خواه یا کم توان می شود. کم توانی در ابعاد
جسمی، ذهنی، روانی، و اجتماعی قابل بررسی است. هدف از این مقاله با توجه به آمار
سازمان ملل مبنی بر این که 01 در صد جمعیت هر کشوری را افراد کم توان تشکیل
می دهند، شناخت و بررسی کیفیت زندگی افراد کم توان است که با روش کتابخانه ای و
بهره گیری از پژوهش های قبلی نگارنده مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. برای
سهولت بحث ابتدا گروه سنی کودکان مد نظر قرار می گیرد زیرا دوره کودکی پایه و
اساس دوره جوانی و سالخوردگی است. در ایران، جمعیت کودکان کم توان صفر تا 01
.) ساله حدود یک میلیون و هشتصد هزار نفر بر آورد شده است )مرکزآمار ایران، 0931
از بین نظریه های موجود در رابطه با کم توانی، نظریه عادی سازی توسط ولفنزبرگر و
نظریه اجتماعی کم توانی توسط فولچر مورد بحث قرار گرفته است که نشانگر عادی
سازی و نگرش اجتماع و بحساب آوردن افراد کم توان است. با علم به این که کیفیت زندگی ازجنبه های گوناگون تعریف و بحث شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است در این مقاله در تعریف و بررسی کیفیت زندگی افراد توان
خواه پنج بعد پزشکی، توانبخشی، آموزشی، اجتماعی، حقوقی مورد بررسی واقع شده و
روشن گردیده که افراد کم توان در ایران از کیفیت زندگی دلخواه برخوردار نیستند گر چه از نظر قانونی، حقوق آن ها به تصویب رسیده ولی در اجرا به نیاز هایشان پاسخ داده نشده است. رویکرد کیفیت زندگی در این مقاله بر سه محور والدین، متخصصان،
برنامه های خدماتی قرار دارد. در پایان یازده پیشنهاد کاربردی ارائه گردیده است.